[Nederlands] Mijn belevenissen in Cerro Seco
Zo schreef ik in mijn vorige blogverslag nog mijn belevenissen van de eerste week, zo zal ik in dit verslag proberen te beschrijven hoe mijn laatste 4,5 week zijn verlopen. Het eerste wat in me op komt is dat de weken totaal anders zijn verlopen dan dat ik in eerste instantie had verwacht… in de positieve context! In Nederland kun je een week van te voren iedere dag met enige nauwkeurigheid voorspellen. Hier niet! Zelfs tijdens het ontbijt vraag je elke keer nieuwschierig af wat de dag brengen zal. Je bent echt even helemaal weg van het georganiseerde en gestresste Europa. In één woord: Heerlijk!
Ik ben speciaal naar Cerro Seco gekomen om iets in de educatie te doen. Tijdens mijn vorige vrijwilligersproject heb ik biologisch onderzoek gedaan in het regenwoud aan de andere kant van de Andes. In Cerro Seco wilde ik iets anders en wilde eens proeven aan de educatie. Overigens heb ik geen achtergrond in educatie. Ik ben een net afgestudeerde biologiestudent maar voor alles staan ze open hier in Cerro Seco. Geen brug is te ver. Voordat ik in Cerro Seco terecht kwam waren mijn verwachtingen dat ik veel in educatie zou doen. Maar zoals ik net al schreef kun je alle verwachtingen die je hier hebt in de prullenbak gooien (in de positieve zin). Er is hier zo ontzettend veel te doen dat je soms niet meer weet waar je wilt helpen. Overal komen ze handen te kort. Zo heb ik meegeholpen met het bouwen van een droogkas, het onderhouden van een pad, het aanleggen van een Aloë Vera tuin, een potentieel nieuw stuk grond voor een reservaat bekennen en noem zo maar op. Natuurlijk heb ik ook wat in de educatie gedaan. Ik heb een aantal lessen op een basisschool gegeven, één keer een les op een middelbare school en ik heb ook een aantal educatiebijeenkomsten bijgewoond. Het punt wat ik graag wil maken is dat je het zo kunt inrichten als je zelf wilt. Wil je meer in de educatie doen? Geen probleem. Wil je vandaag meehelpen met het oogsten van Sabila bladen? Doe gewoon mee!
Het zou een ontzettend lang en onboeiend verhaald worden als ik iedere activiteit zou beschrijven in dit verslag. Toch wil ik één activiteit uitlichten die me diep geraakt heeft.
Zo’n anderhalve week geleden viel mijn oog op een puppy, die smerig en gewond was achtergelaten door de moeder. Hij bevondt zich onder het huis waar veel vrijwilligers slapen. In de voorgaande nacht hoorde ik ook de hele tijd een puppy huilen onder het huis. De volgende ochtend ben ik meteen gaan kijken.
Zoals ik al zei trof ik een kleine, vieze, witte puppy aan met een megagrote wond op zijn rug en achtergelaten door zijn moeder. Deze keek me met zulke grote zielige ogen aan dat ik hem wel moest helpen vanmezelf. Ik riep Marcelo erbij, wiens vader dierenarts is en zelf ook enkele jaren diergeneeskunde gestudeerd heeft. De operatie hebben we terplekke op straat uitgevoerd, gewoon omdat alles in Ecuador kan. Marcelo had zelf een operatieset en geneesmiddeltjes in zijn slaapkamer liggen. We hebben de wond schoongemaakt en hebben er een paarse desinfecterende gel ingespoten. Na een beetje eten in zijn maag heeft hij de hele dag (en nacht) geslapen.
De volgende ochtend hebben we hem verder onderzocht en toen bleek dat er maden uit zijn ogen en oren kropen. Ontzettend zielig (en smerig). Daar moesten we wat aan doen en dus vond operatie nummero 2 plaats. In totaal hebben we meer dan 50 maden uit zijn oren gehaald en wel meer dan 10 uit zijn oog, ook hebben we de wond weer opnieuw schoongemaakt. Ik hoop dat het hondje ooit een baasje krijgt. Het beste voor hem zou zijn als Cerro Seco de puppy als het ware adopteerd als hun “huis-hond”. Om het hondje meer onder de aandacht te brengen in Cerro Seco heb ik hem een naam gegeven, of beter gezegd een begrip: “Lobo Blanco de Cerro Seco” (de witte wolf van Cerro Seco) en het werkte geloof ik al aardig! De crew en de vaste vrijwilligers vonden het een stoere naam en kwamen al regelmatig bij hem kijken… wie weet helpt het! Ik heb die dag een iets beter hok voor hem in elkaar geknutseld om het allemaal nog aantrekkelijker te maken.
De dagen daarna was het inmiddels een “standaardje” voor mij geworden om te zorgen voor Lobo Blanco. Iedere dag hebben we hem een spuitje met een wormendodend medicijn gegeven. Ook maakten we zijn wond op zijn rug en oor iedere dag schoon. Het is inmiddels ook een plicht voor mij geworden om hem eten te geven en zijn hok schoon te maken.
2 dagen later leek hij al iets aangesterkt te zijn maar maar op dag 4 ging het mis. Iemand die hier in het kamp werkt in de constructie zag het hondje en zijn wond en heeft deze getracht te genezen met een berensterk wormdodendmiddel. Dit sterke spul heeft hij ook in zijn oor gespoten waardoor zijn oor nog meer is gaan ontsteken. Hij zat die hele dag te janken en te schuimbekken van de pijn. De bus met wormendodendmiddel heb ik daarna goed verborgen. Het is natuurlijk allemaal goed bedoeld maar dit had diegene beter niet kunnen doen. Het had in ieder geval wel een positief effect op de aandacht die hij kreeg van anderen. Hij wordt nu officiëel Lobo Blanco genoemd en er komen steeds meer mensen kijken.
En dan nu anderhalve week nadat ik hem gevonden heb laat ik Lobo Blanco achter in Cerro Seco. Hij is ontzettend vooruit gegaan. Na één week begon hij te kwispelen en na anderhalve week is hij ook ontzettend speels geworden. Hij heeft een hoop energie gekregen, een heel goed teken. Het enige waar ik een beetje mee in mijn maag zit is dat andere in Cerro Seco hem moet blijven verzorgen. Anders is alles voor niets geweest. Ik heb goede hoop dat het opgepakt wordt maar helemaal zeker weten doe je het nooit!
Het zorgen voor Lobo Blanco is slechts een enkele snap-shot uit mijn vele belevenissen hier in Cerro Seco al heeft deze taak mij het meest geraakt. Je ziet het, alles is mogelijk hier in Cerro Seco. Je kunt ook een verzorgingsproject opzetten om alle zwerfhonden in Bellavista (het dorpje dat grenst aan Cerro Seco) te helpen. Zelfs een Animal Rescue Center opzetten behoort tot de mogelijkheden.
Iedere vaardigheid van een vrijwilliger kan hier goed gebruikt worden!
Ik kan deze plek aan iedere toekomstige vrijwilliger aanbevelen. Voor ieder wat wils! Doe mee!
Rémon
Lobo Blanco (dag 10) Veel beter, vind je niet?!!!
Comentarios
Publicar un comentario